Σκέψεις μαθήτριας ...

...με αφορμή τη σύνθεση έκθεσης για την συμπλήρωση των 200 ετών από την ίδρυση της Φιλικής Εταιρείας.

«Οι Εθνικοί Ευεργέτες του 19ου αιώνα έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην συγκρότηση και ανάπτυξη του σύγχρονου Ελληνικού κράτους. Οι έννοιες της φιλανθρωπίας, της φιλοπατρίας, της ανιδιοτελούς προσφοράς, της δωρεάς, της αλληλεγγύης και του φιλότιμου αναδείχθηκαν στον μέγιστο βαθμό με ιδεατό πρότυπο τη Φιλική Εταιρεία και Φιλόμουσο Εταιρεία.

Με ποιους τρόπους θα μπορούσε η ευεργεσία να συμβάλει στον επαναπροσδιορισμό των σχέσεων πολίτη- κράτους και ως εκ τούτου στην ανάταξη της ελληνικής κοινωνίας με βάση τις πανανθρώπινες ελληνικές αξίες;»(400-500 λέξεις περίπου)

----------------------

της Λένα Καλομοίρη

  Αιματοχυσία, πόλεμος, ανεργία, πείνα. Αν αυτό δεν είναι κρίση, τότε τι είναι; Ενώ όλοι περιμέναμε τον Έλληνα σε μια βαθιά – όχι μόνο οικονομική αλλά και κοινωνική κριση – να αφήσει τον εγωκεντρισμό του πίσω και να νοιαστεί πραγματικά, παρατηρούμε τον κοινωνικό κανιβαλισμό να εξαπλώνεται ραγδαία. Καθώς η ελπίδα πεθαίνει, παίρνει μαζί της στην εσχατιά και το τελευταίο κομμάτι αξιοπρέπειας που έχει απομείνει στον Έλληνα. Μήπως χάθηκε κάπου το νόημα; Μήπως η ανθρωπιά μας θα έπρεπε να είναι το μόνο μας χρέος; 

Το σημαντικότερο όλων για να επιτευχθεί ο επαναπροσδιορισμός της σχέσης πολίτη-κράτους είναι ο καθένας από εμάς να αφήσει στην άκρη το προσωπικό του συμφέρον. Όταν θα αρχίσουμε να σκεφτόμαστε συλλογικά, όταν δε θα μας πειράζει το χρώμα, η φυλή, οι επιλογές των άλλων, τότε θα έχουμε κάνει το πρώτο μεγάλο βήμα για ένα καλύτερο αύριο. Κάτι επιπλέον που έχει ξεχαστεί με το πέρασμα των χρόνων,ειναι η ανιδειοτελής προσφορά στον συνάνθρωπο, μια αρετή που δε τη συναντάς πλέον σε πολλά άτομα. Δεν φτάνει μόνο να λες οτι νοιάζεσαι για τον κόσμο γύρω σου, πρέπει και να το πράττεις. Η συμπαράσταση στους αδυνάμους,σε ανθρώπους που το έχουν πραγματικά ανάγκη, είτε ειναι υλική είτε ηθική, θα σε ανυψώσει ως άνθρωπο και ως πολίτη. 

Η βία φέρνει βία. Αγάπη για την πατρίδα δεν είναι να σκοτώνεις όποιον διαφέρει από 'σένα. Άλλωστε όλοι μας ματώνουμε με το ίδιο χρώμα. Αγάπη για την πατρίδα ειναι να πολεμάς κάθε μέρα για αυτή. Να πολεμάς να γίνεις καλύτερος άνθρωπος για να μπορέσεις να κάνεις τη χωρα σου καλύτερη. Ο εθνικισμός και η πόλωση το μόνο που μπορεί να αποφέρει είναι μία ολέθρια καταστροφή. 

Κάθε μέρα ακούς ανθρώπους να λένε πόσο δυσαρεστημένοι είναι απο την πολιτική της χώρας. Όταν όμως φτάνει η ώρα να ψηφίσουν πάντα κάνουν το ίδιο λάθος. Για μια ακόμη φορά, το συμφέρον είναι αυτό που κινεί τα νήματα. Αναμφισβήτητα, ο καθένας πρέπει να ψηφίζει με συνείδηση και υπευθυνότητα. Η ψήφος είναι ενα προτέρημα με μεγάλη σημασία και δε θα έπρεπε να την εξευτελίζουμε. 

Φυσικά, όλες αυτές οι αξίες είναι δημιουργήματα της γνώσης. Η παιδεία είναι το πιο ισχυρό όπλο απέναντι σε κάθε κακουχία της ζωής. Από τα πρώτα χρόνια της ζωής μας μέχρι και την τελευταία μας πνοή μαθαίνουμε. Πρώτη είναι η οικογένεια που μπορεί να μας καθοδηγησει στο δρόμο για την απόκτηση σωστών βάσεων και αξιών. Οι γονείς πρέπει να μαθαίνουν στα παιδιά να αγαπούν τη ζωή και τον κόσμο. Πρέπει να μαιθαίνουν να αγαπούν τη διαφορετικότητα. Οταν τα θεμέλια είναι γερά, τότε το σχολείο είναι εκεί να δώσει ώθηση στο παιδί να φτιάξει εναν υγιή χαρακτήρα για να μπορέσει να πορευθεί αργότερα στη ζωή. Παράλληλα, η παιδεία που πρέπει να προσφέρει το σχολείο, πρέπει να ειναι ανθρωπιστική και βιωματική και όχι να γίνεται παραγωγή “χρήσιμων ηλιθίων”. Αυτό φυσικά θα επιτευχθεί δίνοντας στον έφηβο γενική παιδεία, μαθαίνοντάς του τον εθελοντισμό και προσφέροντάς του γνώση για οποιοδήποτε θέμα. 

Σε αυτό το σημείο είναι που το κράτος πρέπει να βάλει τα δυνατά του να αποκαταστίσει την κλονισμένη εμπιστοσύνη του πολίτη. Όταν φανεί ότι υπάρχει ακόμα ενδιαφέρον για κοινωνικές ομάδες που έχουν ανάγκη και ότι είναι πρόθυμο το κράτος να βοηθήσει τους αδυνάμους, τότε και ο πολίτης θα έχει τη διάθεση με τη σειρά του να βοηθήσει το κράτος. Επιπρόσθετα, είναι φορές που ο κόσμος έχει τη διάθεση να βοηθήσει αλλά οι φιλότιμες του προσπάθειες πέφτουν στο κενό λόγω της γραφειοκρατίας. Όταν απαλειφθεί, τότε θα υπάρχει ακόμα μεγαλύτερη διάθεση για στήριξη και βοήθεια. Εξίσου σημαντικό κομμάτι που επηρεάζει τη σχέση κράτους-πολίτη, είναι η πολιτική της χώρας. Ένας σωστός πολιτικός πρέπει να προσφέρει συνεχώς χωρίς να περιμένει ανταλλάγματα. Σκοπός δεν ειναι το προσωπικό έργο, αλλά η προβολή του κοινού καλού. 

Είναι λυπηρό το γεγονός οτι η Δημοκρατία με το πέρασμα των καιρών χάνει το νόημά της. Δεν υπάρχει ισότητα, ο διάλογος πλέον είναι σπάνιος και η επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων χάνεται ολοένα και περισσότερο. Είναι κρίσιμο ζήτημα η αναθεώρηση του σημερινού τρόπου λειτουργείας του καθεστώτος. 

Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν μπορούσαμε να χειριστούμε σωστά τις δυνάμεις μας; 

Πρώτον και κύριον τα ΜΜΕ θα ήταν το ιδανικότερο μέσο μετάδωσης αξιών, ο κόσμος θα ήταν αληθινότερος, πιο ευαισθητοποιημένος αλλά και ενήμερος για ό,τι πραγματικά συμβαίνει γύρω του. Αν κάτι θα μπορούσε να ξυπνήσει το κοιμησμένο φιλότιμο του Έλληνα τότε ίσως αυτό να ήταν και η τηλεόραση. Όμως πια τα τηλεοπτικά παράθυρα ξερνάνε φόβους και μαζικές αυταπάτες, που μας σπρώχνουν δυνατότερα στη τεράστια κατηφόρα του έθνους. 

Δεν θα έπρεπε να υπάρχει βέβαια αμφιβολία,οτι τη χαμένη διάθεση για αλληλεγγύη και προσφορά θα μπορούσε να την επαναφέρει η Εκκλησία. Το ποσοστό των Χριστιανών στη χώρα μας ειναι τεράστιο αλλά σπάνια κατι μας θυμίζει πια,εκείνες τις βασικές αξίες του Χριστιανισμού. Ψέμα, υποκρισία, βία, κατάχρηση εξουσίας είναι κάποια απο τα λίγα που πλέον ο κόσμος κρύβει πίσω απο κλειστές πόρτες και κάτω από το πέπλο της πίστης του προς τα Θεία. 

Τελευταίο αλλά οχι λιγότερο σημαντικό είναι η συνεχής προσφορά των μη κυβερνητικών οργανώσεων,των ουσιαστικών,των αφιλοκερδών και ανιδιοτελών κυβερνητικών οργανώσεων. Με τη σωστή προβολή και ‘’εκμεταλλευση’’ αυτών των οργανώσεων μπορεί να ξεκινήσει η ενεργοποίηση της κοινής γνώμης πάνω σε θέματα κοινωνικής φύσεως, σε θέματα υγείας,παιδειας,περιβάλλοντος σε διεθνές και παγκόσμιο επίπεδο. 

Ζούμε ένα κυνήγι μαγισσών μια νέας εποχής. Ψάχνουμε μανιωδώς να ρίξουμε κάπου αλλού το φταίξιμο και ποτέ δε κατηγορούμε τους ίδιους μας τους εαυτούς. Το κακό βρίσκεται σε εμάς, μέσα μας. Είναι η κακιά πλευρά του εαυτού μας που αφήνουμε να βγει στην επιφάνεια, κατατρώγοντας κάθε τι καλό που έχει απομείνει στις ψυχές μας. Αν ήμασταν ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί λίγο διαφορετικοί, τότε τίποτα δε θα έμοιαζε με αυτό το παρόν που ζούμε. Όταν το κράτος βρεθεί δίπλα στον πολίτη και όχι απέναντί του, όταν θα αρχίσεις να χαμογελάς ξανά στον γείτονά σου, όταν δημιουργήσουμε μία κοινότητα αλληλοβοήθειας και αμοιβαιότητας, τότε θα ξέρεις ότι τίποτα δε χάθηκε!