Ash L. Bennett, Δεν θυμάμαι πια

Δεν θυμάμαι πια
Το ακριβές σχήμα των χεριών σου 

Καθώς τα κρατούσα μέσα στα δικά μου

Τα χάιδευα,

Αποστήθιζα το μήκος των δαχτύλων σου

Το βάθος των κάλων σου.

Δεν θυμάμαι πια

Το ύψος σου ακριβώς, πόσο

Από μένα πιο ψηλή

Ήσουν, πού

Ξεκουραζόταν το κεφάλι μου πάνω στο στήθος σου

Όταν με κρατούσες σφιχτά πάνω σου.

Δεν θυμάμαι πια

Το άρωμά σου, όταν ξαπλώναμε μαζί

Φτιάχνοντας τον δικό μας

Μαγικό ρυθμό,

Ενώνοντας τους παλμούς της καρδιάς μας καθώς

Ακουμπούσαμε μαζί τον ουρανό.

Δεν θυμάμαι πια

Τον ήχο της φωνής σου, να αντηχεί το όνομά μου σαν να

Έκλεινε μέσα του

Ένα τραγούδι, έναν πολύτιμο θησαυρό

Που λάτρευες με όλο σου το είναι.

Δεν θυμάμαι πια

Το χρώμα των ματιών σου, το σχήμα

Των χειλιών σου

Παρά μόνο…

Πώς τα μάτια σου ζαρώναν στις γωνίες

Και το γέλιο σου, όταν μου έλεγες

«Σ’ αγαπώ.»

[ Μετάφραση: Κρυσταλλία Κατσαρού ]